1954 թվականի փետրվարի 19-ին Խորհրդային Միության գերագույն խորհուրդը ստորագրում է Ղրիմի մարզը ՌԽՍՖՀ-ից ՈՒԽՍՀ-ին փոխանցելու մասին հրամանագիր։ Կարծում եմ՝ նաև պատահական չէր, որ սա ԽՍՀՄ առաջնորդ Նիկիտա Խրուշչովի ժամանակ էր կատարվել։
Հիմա պատկերացրեք` Վլադիմիր Պուտինը ո՛չ թե Նիկոլի նման մեղադրեց Խրուշչովին, ասելով՝ նախկինները տվել են, ես ի՞նչ անեմ, այլ սահմանեց իր համար պլան մինիմում և պլան մաքսիմում և հետևողականորեն գնաց դեպի նպատակը։
Նա չասաց, թե աշխարհը Ղրիմը ճանաչել է ՈՒկրաինայի մաս և այլն, այլ արեց այն, ինչը համարեց իր երկրի ճակատագրի համար կարևոր։
Արա ՊՈՂՈՍՅԱՆ
Հ.Գ.
Պուտինի մասին կարելի է շատ հակառակ կարծիքներ ունենալ, ատել կամ սիրել, բայց մի բան փաստ է` պատմությունը չի՛ հիշելու ձեր ատելությունը, այլ հիշելու է այն, թե ի՞նչ նա կթողնի իրենից հետո իր երկրին։
Պատմությունը կհիշի նաեւ Նիկոլին` որպես Թուրքիայի շահերը առաջ մղող ակտիվիստի։